Pagina's

maandag 31 mei 2010

100e post!

Dit is mijn 100e post,

en ik wil jullie graag laten zien waar ik de laatste weken on-line te vinden ben...
Dit is mijn nieuwe passie!!
Kinderen met Down Syndroom, achtergelaten in weeshuizen, waar ze 4 of 5 jaar mogen zijn om geadopteerd te worden, daarna worden ze in een instituut geplaatst waar een groot deel van hen binnen het eerste jaar sterft en de meesten niet ouder dan 10 jaar worden...




Wie heeft er nog een beetje liefde uit te delen?
Wie deelt mijn passie?
Laat me weten en je maakt kans op iets leuks,ik trakteer.

4 opmerkingen:

  1. Hai,ik kan het filmpje -foto's niet openen begrijp dat je druk bent met weesjes?Als je mij misschien n link kan doorgeven??Ik hoef geen tractatie maar wil wel iets doen,liefde genoeg!!Laat je t weten?Groetjes,Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je kunt ook op de button van Reece's Rainbow drukken aan de zij kant, op haar site zijn "waiting children" te vinden.
    Verder kun je onder het kopje Homecomings op een aantal blogs terecht komen met hele inspirerende verhalen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi Adriana,
    Thanks for stoping by!
    It was nice to see you!:)
    What a sad video!
    I will keep them in my prayers.
    We give money to the Special Olympics every year here where we live! The Downs Syndrome and other specical kids get to compete in games!

    Prayers and Blessings,
    Georgiann

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh wat een ontroerende koppies allemaal.
    Ik denk ik je passie wel deel...
    Ik wou dat ik (wij als gezin) iets konden betekenen voor deze kinderen.
    Kindjes met het syndroom van Down....ja dat doet wel wat met mij.....
    We hebben weken gedacht dat Job (ons vierde kindje) naar alle waarschijnlijkheid Down zou hebben.
    Alles op de echo wees erop!
    Van de arts moesten ons voorbereiden en ook heel goed nadenken over een abortus (16 weken was ik inmiddels en nog geen definitieve uitslag).
    Toen we hem vertelde dat we daar niet over na hoefden te denken, werd hij zelfs wat boos.
    Mijn schoonmoeder die zei....ach abortus in dit geval...vind God niet erg!
    Huh.......
    Het heeft ontzettend veel met mij gedaan en kan er nog verdrietig van worden.
    En natuurlijk....wat was ik blij dat de uitslag een paar weken later toch positief (geen Down) bleek te zijn.
    Maar aan de andere kant, had ik me al voorbereid en was er al op ingesteld...het zou gewoon zo welkom geweest zijn.
    In mijn/ons achterhoofd zit altijd nog een plekje voor een kindje met Down.
    Daarom spreken mij die prachtige koppies ook zo aan....
    Zuch....ik wou dat we het konden betalen.....

    Liefs,
    Maureen
    P.s. Maar vertel eens....over jouw gevoel?

    BeantwoordenVerwijderen