Pagina's

maandag 9 februari 2009

Weer creatief...


Een nieuw project is begonnen, zorgvuldig worden de planken gekozen en bewerkt...



Mijn lief geniet enorm van het 'scheppend' bezig zijn, en daar geniet ik dan uiteindelijk ook weer van ;)


Maar 't is toch anders als het vorige projekt...
Als stille getuige van wat was, staat nu op zolder een onafgemaakt project waar hij met zoveel vreugde en enthousiasme aan begon.


Het hoofd- en voeteneind van een bedje waar deze zomer een baby'tje in zou moeten komen te liggen maar waar we na 11 weken zwangerschap afscheid van moesten nemen.
We hebben onze tranen wel gehuild, hebben er ook vrede mee. Het is voor ons een troost dat we ons kindje eens zullen ontmoeten in Gods Koninkrijk!
Maar ondanks dat, zeiden we gister nog tegen elkaar, is er toch iets veranderd...
Dit gedichtje(uit; Voor jou wel duizend lieve namen.Van Ina Sipkes) heb ik iets veranderd en laat iets van het gevoel zien.

Sinds
ik het wist
dat
diep in mij
een bron
ontsprong
van een
wonderlijk
nieuw leven

zong mijn hart
een lied
van puur geluk

Dat 'lied'in ons hart mist...

7 opmerkingen:

  1. dat is zeker verdrietig een kindje wat gewenst is en dan toch niet komt nu.
    Ik wens je toe dat het kindje later toch nog komt, als de tijd daar is .

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een lieve blog ontdek ik hier... Prachtige schatten heb je en het verdriet om jullie ongeboren baby'tje is voelbaar. Kom hier zeker vaker lezen (via mamablogs kwam ik hier terecht)
    Groetjes,
    Heike

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach, ik lees en herken je verdriet...
    Wat een prachtig mooi bedje was er voor hem/haar.
    Toch wel wat troost, te mogen weten dat het bij onze Vader is en dat het op je wacht...ooit zullen jullie elkaar weer mogen omarmen.
    Maar wat doet het pijn....

    Liefs,
    Maureen
    http://www.jikkes.nl
    P.s. bedankt voor je lieve berichtje op mijn blog. Ik ben blij hierdoor jouw blog te mogen lezen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kom hier via Hadasse Wat een lieve log heb je en wat 5 lieve kindertjes. Maar ook verdriet om een kindje dat je in de zwangerschap moest verliezen.Wat een troost dat je dan mag weten dat het bij Zijn Hemelse Vader is.Maar zoals je ook schrijft ook een groot gemis.nu.in je hart.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve zus, wat heerlijk om te zien dat je al aardig wat blogcontacten krijgt. De wereld van het bloggen is mooi!

    Ben benieuwd naar je emaillecollectie, als je h'm binnen hebt wel ff fotootje plaatsen he :)

    Lieve groetjes van Freekje
    ps heb het kastje 2x gebruikt, heb er dus 1

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je blogje raakt me erg, vanaf dat je weet dat je zwanger bent, beginnen de dromen...
    Ik vond dit gedichtje...

    Jouw handjes hebben nooit gespeeld,
    je voetjes nooit gelopen.
    Je hebt je ook nog nooit verveeld,
    nooit op de toekomst hoeven hopen.

    Je stemmetje heeft nooit geklonken,
    ik heb je hartje nooit echt horen bonken.
    Je oogjes keken mij nooit aan,
    want ik heb je na 11 weken zwangerschap moeten laten gaan.

    Ik moest grinniken om wat je schreef over je lief en het scheppend bezig zijn, ik heb dezelfde, nou okee, net ietsje anders, maar ook die passie ;-)

    Wat bijzonder wat je schrijft over Lungeliwe, ik kan me het zo voorstellen dat je vaak aan haar denkt, en zo graag eens een berichtje zouden vernemen, je hebt dat kind in je hart gesloten...
    Ik ga zeker mee bidden...

    Liefs, Sandra

    BeantwoordenVerwijderen